Spływ kajakowy Wartą 2013

piąty spływ kajakowy - "emerycki"

 

 

 

  

 
Trzeci dzień spływu zaczął się trochę ciężko - jakoś trudno było wstać. Ale trzeba się spakować i płynąć dalej. Na śniadanko jakoś nie mieliśmy szczególnego apetytu....
 
 
 
  Ale jesteśmy twardzi i płyniemy dalej, zwłaszcza, że pogoda jest przepiękna. Dzisiejszy etap to 23,5 km.  
     
   
   
     
  Pierwszy przystanek nastąpił dość szybko.  
  Źródło Świętego Floriana (Kochlew, gm. Wierzchlas) Około 120 m od brzegu Warty, na terasie zalewowej, znajduje się wypływające z wapieni jurajskich piękne krasowe wywierzysko, źródło o znacznej wydajności. Towarzyszą mu mniejsze źródła, zasilające strumyk, płynący równolegle (wzdłuż uskoku tektonicznego) do koryta Warty. Źródła krasowe powstają w miejscach, gdzie woda krążąca w szczelinach skał wapiennych wypływa na powierzchnię terenu. Charakteryzują sie one stałą temperaturą i czystą wodą, a ich wydajność kształtuje się na poziomie od kilku do kilkunastu litrów/s.  
 
   
 
  Nie wszyscy poszli oglądać źródełko - Marzenka musiała pozbyć się wody z wnętrza kajaka.....  
  Płyniemy dalej, ale wkrótce mamy następny postój.  
 
   
     
  Młyn w Kajdasie W gospodarstwie agroturystycznym w Kajdasie znajduje się nieczynny już zabytkowy młyn wodny będący świadectwem doskonałego wykorzystania potęgi pobliskiej rzeki do celów gospodarczych przez okolicznych mieszkańców. Kajdas, 98-320 Osjaków  
Opis
Młyn znajduje się tuż przed gospodarstwem agroturystycznym właścicieli. Budynek drewniany trzykondygnacyjny o konstrukcji słupowej kryty płaskim dwuspadowym dachem. Po lewej stronie budynku znajduje się nieczynna już maszyna tartaczna, a od tyłu możemy się przyjrzeć pozostałościom koła wodnego - pozostało koło zębate i przekładnia. Wewnątrz skrzypiące, drewniane schody przypominają o swym podeszłym wieku. Na kolejnych kondygnacjach można odnaleźć zabytkowe maszyny z początków XX w. m.in. oryginalny walec firmy Łęgiewski i Hartwig z 1912 r. oraz worki ze zbożem i inne elementy takie jak drewniane skrzynie zsypowe pozwalające wyobrazić sobie czasy, gdy młyn jeszcze pracował.  
Data lub czas powstania 1908 r. (XX w.)  
Materiał budowlany Obiekt drewniany  
 Historia
Według relacji właścicielki obecny młyn powstał w 1908 r. i jest w posiadaniu jednej rodziny od czterech pokoleń. Od 1970 r. młyn oraz połączony z nim tartak został zaopatrzony w napęd elektryczny. Tartak działał do 1997 r. do czasu, kiedy powódź doprowadziła do zerwania tamy i zalania przyległych obszarów. Od tego czasu z każdym rokiem rzeka nanosi coraz więcej osadów oddalając się tym samym od starego młyna, który w chwili obecnej nie ma bezpośredniego połączenia z rzeką, przepływającą  kilkadziesiąt metrów od obiektu. Niegdysiejsze trzy wyspy na rzece znajdujące się nieopodal młyna stały się obecnie plażą. W 2002 r. młyn został uruchomiony po raz ostatni i od tego czasu nie pełni już swojej funkcji, choć wg zapewnień właścicielki jest nadal sprawny. W rejonie Kajdasu koryto rzeki Warty jest nieuregulowane.  
Ciekawostki
Dziadkowie właścicieli młyna służyli w kawalerii carskiej, a następnie w legionach Piłsudskiego. Na początku XX w. na mocy ukazu carskiego dostali prawo do gospodarowania dwoma wyspami na Warcie.   		 
  Niestety, napotkany mieszkaniec gospodarstwa stwierdził, że do młyna nas nie wpuści, bo się boi szwagierki......  
     
   
   
   
 
Skorzystaliśmy z przerwy by podsuszyć spodnie i poleniuchować na słońcu. W planie mamy jeszcze odwiedzenie grodziska stożkowego w okolicach Konopnicy, więc trzeba płynąć dalej.
 
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
     
     
 

Konopnica – grodzisko
Około 800 metrów od centrum miejscowości, w kierunku południowo-zachodnim, na wysokiej skarpie, znajdują się pozostałości grodziska zwanego zamczyskiem.
Pierwotnie grodzisko miało wysokość około 13 metrów. Był to ścięty stożek otoczony podwójnym pierścieniem wałów i dwiema głębokimi fosami. Od strony północnej istnieje podgrodzie zwane Mieściskiem, odgrodzone od od grodziska wąwozem. Znajdują się tu ślady średniowiecznego osadnictwa. Biegnie przez nie brukowana droga.
Przyjmuje się, że obiekt funkcjonował od wieków XIII/XIV do XVI/XVII. Wieś pojawia się w źródłach pisanych od 1391 roku i przez większy czas stanowi własność prywatną, a od II połowy XV wieku należy do rodziny Konopnickich herbu Jastrzębiec. Grodzisko zalicza się do największych i najciekawszych założeń obronnych w Polsce centralnej.

 
     
   
   
   
   
   
   
     
  Jeszcze tylko kawałek drogi wodnej pokonywany metodą "tratwa towarzyska" i niestety już koniec......  
     
   
     
   
   
   
   
   
     
  Jeszcze tylko kontrola kogo brakuje :) i do domu...... Jaka szkoda że to już koniec!!!!!!

  
   
   
  Teraz słowo wyjaśnienia, dlaczego w tytule pojawiła się nazwa "emerycki". Otóż był to najbardziej luzacki spływ w historii spływów firmowych organizowanych przez Rufina. Żadnych przeszkód, żadnej walki o przetrwanie, mordęgi, potu i łez. Ot płynęliśmy nieśpiesznie starając się jedynie utrzymywać sterowność kajaków - zatrzymując się na zwiedzania, spacerki i odpoczynki. Świetny dla kogoś kto płynął pierwszy raz, aby się nie zniechęcił. Ale, broń Boże, nie narzekam - takie imprezy też są fajne i nie trzeba po nich brać urlopu by odpocząć.  
 
Zdjęcia: Artur, Dorota, Ewa, Krzysiu i Seba.
Informacje o miejscach:

Szelerewicz M, Gorny A., "Jaskinie Wyzyny Krakowsko-Wielunskiej", PTTK "Kraj", Krakow-Warszawa 1986.

http://tpwlw.blogspot.com/2011_06_01_archive.html

http://trail.pl/szlaki/czarny-szlak-kurhanow-ksiazecych-1831

http://www.kajakikonie.pl/legend.html

http://www.it-jura.pl/pl/grody.php?go=toporow

http://lodzkie.travel/?kat=zabytki&sub=prehistorii&id=14

http://www.ziemia.lodzkie.pl/wps/wcm/lodzkie/pliki/ziemia_lodzka/archiwum2012/ziemia_lodzka_129_maj_2012.pdf

www.iop.krakow.pl/geoconservation/geobaza.xls